Το βασικότερο «όπλο» όλων των αναπτυγμένων χωρών του πλανήτη είναι η παιδεία και οι επιδόσεις τους στις επιστήμες και την τεχνολογία. Ακόμα και σ' αυτές που υπάρχουν παράπονα για προβλήματα στην εκπαίδευση, οφείλονται στο γεγονός ότι έχουν βάλει πολύ ψηλά τον πήχη και συγκρίνονται -αναπόφευκτα- με τους καλύτερους. Το γεγονός ότι χιλιάδες Έλληνες πηγαίνουν για σπουδές σ' αυτές τις χώρες, παρά το ότι στα ελληνικά ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εισάγεται μεγαλύτερο ποσοστό των αποφοίτων λυκείου σε σχέση με εκείνες, αποδεικνύει τη διαφορά που υπάρχει και που την αντιλαμβάνονται κι ίδιοι οι Έλληνες. Όπως και σ' ένα σωρό άλλα πράγματα, όμως, αν αφήσει κανείς στην άκρη το λαϊκισμό που κυριαρχεί στην παιδεία περισσότερο ίσως απ' οποιονδήποτε άλλο τομέα της κοινωνικής ζωής στην Ελλάδα, διαπιστώνει ότι οι ευθύνες πρέπει να καταλογιστούν προς όλες τις κατευθύνσεις και όχι μόνο στην ανικανότητα και την αδιαφορία των κυβερνήσεων. Φυσικά την πρώτη (και μεγαλύτερη) ευθύνη την έχουν αυτοί που κυβερνούν τη χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά (όλοι, χωρίς εξαίρεση), αφού αυτοί νομοθετούν, αυτοί κυβερνούν κι αυτοί είναι υπεύθυνοι για την τήρηση των νόμων, αλλά από εκεί και πέρα, πρέπει να αποδίδουμε τα του καίσαρος των καίσαρι.
Όσοι έχουν ζήσει την κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια, δεκαετίες τώρα, δεν χρειάζεται ν' ακούσουν τα κανάλια ή να διαβάσουν της εφημερίδες για να πειστούν ότι μέσα σ' αυτά κυριαρχεί ο κομματοκρατία και η αναξιοκρατία. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο όπου οι υποψήφιοι για τις πρυτανικές αρχές εκλέγονται με διαφορετικά ψηφοδέλτια, υποστηριζόμενα από τα ...κόμματα! Κι όλα αυτά σε αγαστή σύμπνοια με τις κομματικές νεολαίες, στις οποίες όμως δεν βλέπουμε να δραστηριοποιούνται οι καλύτεροι φοιτητές (που κατά τεκμήριο ενδιαφέρονται και περισσότερο για τη βελτίωση των πανεπιστημίων), αλλά κατά κανόνα οι μετριότητες, ακόμα και «αιώνιοι φοιτητές», σε βαθμό που να έχουμε δει μέχρι και ...τριαντάρηδες να βρίσκονται στα συμβούλια των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων.
Και δεν χρειάζεται καμία λαϊκίστικη φωνή για να πείσει οποιονδήποτε στην Ελλάδα ότι τα συνθήματα στους «αγώνες» της «ακαδημαϊκής κοινότητας», (δηλαδή μιας μικρής μερίδας φοιτητών και διδακτικού προσωπικού που δραστηριοποιούνται στις κομματοκρατούμενες παρατάξεις) διαστρεβλώνουν εξοργιστικά την πραγματικότητα. Με αποκορύφωμα το περίφημο άσυλο, το οποίο έχουν καταργήσει οι ίδιοι με τον πιο προκλητικό τρόπο. Γιατί το άσυλο προστατεύει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών κι αυτό είναι κάτι που θα υποστηριζόταν από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, αλλά η ελεύθερη διακίνηση ιδεών έχει πεθάνει στα ελληνικά πανεπιστήμια εδώ και χρόνια, χάρη σ' αυτούς που κραυγάζουν για τη ...διατήρησή του.
Όταν ο κάθε τσόγλανος μπουκάρει σε μία αίθουσα διδασκαλίας και διακόπτει με τσαμπουκά το μάθημα, επειδή έτσι γουστάρει ή επειδή αποφάσισε ότι θέλει εκείνη τη στιγμή να χρησιμοποιήσει την αίθουσα (την οποία εμείς πληρώνουμε για να σπουδάζουν τα παιδιά μας) αυτή είναι μια θρασύτατη κατάργηση του ασύλου, η οποία γίνεται συνεχώς στην Ελλάδα, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός. Κι όταν οι οργανωμένοι τραμπούκοι κάποιων παρατάξεων διακόπτουν με τη χρήση βίας κάποια ομιλία ή άλλη εκδήλωση μέσα στο Πανεπιστήμιο επειδή δεν συμφωνούν ιδεολογικά με τους οργανωτές της, αυτή είναι μια φασιστική πράξη που τους εξομοιώνει με τους μελανοχίτωνες του μεσοπολέμου και αποτελεί την πιο καραμπινάτη παραβίαση την ιδέας του πανεπιστημιακού ασύλου, που θα έπρεπε να ισοδυναμεί με ποινικό αδίκημα σε μια δημοκρατική κοινωνία (πολύ περισσότερο σε μια κοινωνία που κατοχυρώνει με ...νόμο το άσυλο!!!) Αλλά κι αυτό γίνεται συνεχώς και δεν φαίνεται να ανησυχεί κανένα από τους υπερασπιστές του ασύλου, που προφανώς το εννοούν ως προστασία αυτών που αποθηκεύουν μολότοφ μέσα στις εγκαταστάσεις των πανεπιστημίων για να μη μπορεί να τα κατάσχει η αστυνομία ή εκείνων που πουλάνε πειρατικό λογισμικό στους συμφοιτητές τους (γιατί κι αυτό γίνεται κατά κόρον μέσα στα πανεπιστήμια, προστατευόμενο φυσικά από το «άσυλο»).
Όσο για τους πανεπιστημιακούς δασκάλους, που κόπτονται (και σωστά) για το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, ποτέ δεν είδα να διαμαρτύρονται ή να παίρνουν μέτρα εναντίον κάποιων ανίκανων και ανεπαρκών συναδέλφων τους, που είτε δεν θέλουν, δεν ενδιαφέρονται, δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους, είτε θεωρούν πως η θέση του καθηγητή είναι ένα μέσο για να βγάζουν τα απωθημένα τους εναντίον των φοιτητών, ώστε να αισθάνονται σπουδαίοι. Πριν 30 περίπου χρόνια πήρα πτυχίο από το πολυτεχνείο περνώντας ως τελευταίο μάθημα τη ...Φυσική του πρώτου έτους, στην οποία είχα κοπεί κάμποσες φορές, όπως και δεκάδες άλλοι συνάδελφοι, και περίμενα να ...αλλάξει ο καθηγητής για να περάσω. Πώς είναι δυνατόν ένας φοιτητής που έχει περάσει όλα τα μαθήματα μιας σχολής, να μη μπορεί να περάσει ένα βασικό μάθημα του πρώτου έτους, στο οποίο μάλιστα βασίζονται πολλά απ' αυτά που πέρασε μετά;! Δεν έχει τεράστια ευθύνη ο καθηγητής; Και το «αυτοδιοίκητο» πανεπιστήμιο τί κάνει για να τον βάλει στη θέση του; Τριάντα χρόνια αργότερα, ο γιος μου πήρε φέτος πτυχίο από το πανεπιστήμιο (και μάλιστα με «λίαν καλώς», άρα δεν ήταν «τουρίστας» που περνούσε με πεντάρια τα μαθήματα όταν τον λυπόταν ο καθηγητής!) περνώντας ως τελευταίο μάθημα, ένα μάθημα του πρώτου έτους, στο οποίο είχε ήδη κοπεί 5 φορές! Με απόσταση 30 χρόνων, με δύο εντελώς διαφορετικά συστήματα, με καθηγητική έδρα ή με «τμήμα», με παντοδυναμία των τακτικών καθηγητών ή με συμμετοχή των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων στη διοίκηση των πανεπιστημίων, η αυθαιρεσία κάποιων καθηγητών απέναντι σε όσους δεν έχουν κομματική προστασία εξακολουθεί να υπάρχει, χωρίς το «αυτοδιοίκητο πανεπιστήμιο» να κάνει τίποτα για να την καταπολεμήσει. Ε, να με συγχωρείτε, αλλά ως φορολογούμενος -και μάλιστα άνεργος- που πληρώνει όλο αυτό το αίσχος, δεν δέχομαι να πληρώνω άλλο γι' αυτό το καφενείο...
Πάνος Φιλιππακόπουλος
Όσοι έχουν ζήσει την κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια, δεκαετίες τώρα, δεν χρειάζεται ν' ακούσουν τα κανάλια ή να διαβάσουν της εφημερίδες για να πειστούν ότι μέσα σ' αυτά κυριαρχεί ο κομματοκρατία και η αναξιοκρατία. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο όπου οι υποψήφιοι για τις πρυτανικές αρχές εκλέγονται με διαφορετικά ψηφοδέλτια, υποστηριζόμενα από τα ...κόμματα! Κι όλα αυτά σε αγαστή σύμπνοια με τις κομματικές νεολαίες, στις οποίες όμως δεν βλέπουμε να δραστηριοποιούνται οι καλύτεροι φοιτητές (που κατά τεκμήριο ενδιαφέρονται και περισσότερο για τη βελτίωση των πανεπιστημίων), αλλά κατά κανόνα οι μετριότητες, ακόμα και «αιώνιοι φοιτητές», σε βαθμό που να έχουμε δει μέχρι και ...τριαντάρηδες να βρίσκονται στα συμβούλια των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων.
Και δεν χρειάζεται καμία λαϊκίστικη φωνή για να πείσει οποιονδήποτε στην Ελλάδα ότι τα συνθήματα στους «αγώνες» της «ακαδημαϊκής κοινότητας», (δηλαδή μιας μικρής μερίδας φοιτητών και διδακτικού προσωπικού που δραστηριοποιούνται στις κομματοκρατούμενες παρατάξεις) διαστρεβλώνουν εξοργιστικά την πραγματικότητα. Με αποκορύφωμα το περίφημο άσυλο, το οποίο έχουν καταργήσει οι ίδιοι με τον πιο προκλητικό τρόπο. Γιατί το άσυλο προστατεύει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών κι αυτό είναι κάτι που θα υποστηριζόταν από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, αλλά η ελεύθερη διακίνηση ιδεών έχει πεθάνει στα ελληνικά πανεπιστήμια εδώ και χρόνια, χάρη σ' αυτούς που κραυγάζουν για τη ...διατήρησή του.
Όταν ο κάθε τσόγλανος μπουκάρει σε μία αίθουσα διδασκαλίας και διακόπτει με τσαμπουκά το μάθημα, επειδή έτσι γουστάρει ή επειδή αποφάσισε ότι θέλει εκείνη τη στιγμή να χρησιμοποιήσει την αίθουσα (την οποία εμείς πληρώνουμε για να σπουδάζουν τα παιδιά μας) αυτή είναι μια θρασύτατη κατάργηση του ασύλου, η οποία γίνεται συνεχώς στην Ελλάδα, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός. Κι όταν οι οργανωμένοι τραμπούκοι κάποιων παρατάξεων διακόπτουν με τη χρήση βίας κάποια ομιλία ή άλλη εκδήλωση μέσα στο Πανεπιστήμιο επειδή δεν συμφωνούν ιδεολογικά με τους οργανωτές της, αυτή είναι μια φασιστική πράξη που τους εξομοιώνει με τους μελανοχίτωνες του μεσοπολέμου και αποτελεί την πιο καραμπινάτη παραβίαση την ιδέας του πανεπιστημιακού ασύλου, που θα έπρεπε να ισοδυναμεί με ποινικό αδίκημα σε μια δημοκρατική κοινωνία (πολύ περισσότερο σε μια κοινωνία που κατοχυρώνει με ...νόμο το άσυλο!!!) Αλλά κι αυτό γίνεται συνεχώς και δεν φαίνεται να ανησυχεί κανένα από τους υπερασπιστές του ασύλου, που προφανώς το εννοούν ως προστασία αυτών που αποθηκεύουν μολότοφ μέσα στις εγκαταστάσεις των πανεπιστημίων για να μη μπορεί να τα κατάσχει η αστυνομία ή εκείνων που πουλάνε πειρατικό λογισμικό στους συμφοιτητές τους (γιατί κι αυτό γίνεται κατά κόρον μέσα στα πανεπιστήμια, προστατευόμενο φυσικά από το «άσυλο»).
Όσο για τους πανεπιστημιακούς δασκάλους, που κόπτονται (και σωστά) για το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, ποτέ δεν είδα να διαμαρτύρονται ή να παίρνουν μέτρα εναντίον κάποιων ανίκανων και ανεπαρκών συναδέλφων τους, που είτε δεν θέλουν, δεν ενδιαφέρονται, δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους, είτε θεωρούν πως η θέση του καθηγητή είναι ένα μέσο για να βγάζουν τα απωθημένα τους εναντίον των φοιτητών, ώστε να αισθάνονται σπουδαίοι. Πριν 30 περίπου χρόνια πήρα πτυχίο από το πολυτεχνείο περνώντας ως τελευταίο μάθημα τη ...Φυσική του πρώτου έτους, στην οποία είχα κοπεί κάμποσες φορές, όπως και δεκάδες άλλοι συνάδελφοι, και περίμενα να ...αλλάξει ο καθηγητής για να περάσω. Πώς είναι δυνατόν ένας φοιτητής που έχει περάσει όλα τα μαθήματα μιας σχολής, να μη μπορεί να περάσει ένα βασικό μάθημα του πρώτου έτους, στο οποίο μάλιστα βασίζονται πολλά απ' αυτά που πέρασε μετά;! Δεν έχει τεράστια ευθύνη ο καθηγητής; Και το «αυτοδιοίκητο» πανεπιστήμιο τί κάνει για να τον βάλει στη θέση του; Τριάντα χρόνια αργότερα, ο γιος μου πήρε φέτος πτυχίο από το πανεπιστήμιο (και μάλιστα με «λίαν καλώς», άρα δεν ήταν «τουρίστας» που περνούσε με πεντάρια τα μαθήματα όταν τον λυπόταν ο καθηγητής!) περνώντας ως τελευταίο μάθημα, ένα μάθημα του πρώτου έτους, στο οποίο είχε ήδη κοπεί 5 φορές! Με απόσταση 30 χρόνων, με δύο εντελώς διαφορετικά συστήματα, με καθηγητική έδρα ή με «τμήμα», με παντοδυναμία των τακτικών καθηγητών ή με συμμετοχή των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων στη διοίκηση των πανεπιστημίων, η αυθαιρεσία κάποιων καθηγητών απέναντι σε όσους δεν έχουν κομματική προστασία εξακολουθεί να υπάρχει, χωρίς το «αυτοδιοίκητο πανεπιστήμιο» να κάνει τίποτα για να την καταπολεμήσει. Ε, να με συγχωρείτε, αλλά ως φορολογούμενος -και μάλιστα άνεργος- που πληρώνει όλο αυτό το αίσχος, δεν δέχομαι να πληρώνω άλλο γι' αυτό το καφενείο...
Πάνος Φιλιππακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου