Οι δύο σαραντάρηδες

Όσο κι αν προσπάθησαν από την κυβέρνηση να προωθήσουν μια εικόνα δύο «πολιτικών της νέα γενιάς» που επανακαθορίζουν την πορεία της Ευρώπης, με αφορμή την επίσκεψη του γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν στην Ελλάδα και τις συνομιλίες του με τον κ. Τσίπρα, η εικόνα που είδαμε όλοι ήταν άλλη, χαρακτηρίζοντας με μεγάλη ακρίβεια αυτό που ζούμε. Δύο σαραντάρηδες είδαμε πράγματι, που μοιάζουν όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο! Ο ένας τελείωσε το σχολείο αριστούχος, έκανε εξαιρετικές πανεπιστημιακές σπουδές, εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα αποκτώντας εμπειρία από την πραγματική οικονομία και είχε μια πολύ προσεγμένη παρουσία, σε εκφράσεις και ντύσιμο, ανάλογη του κύρους του αξιώματός του. Ο άλλος τελείωσε το σχολείο μέσα από τις καταλήψεις, το πανεπιστήμιο επίσης, με αποτέλεσμα να είναι εντελώς αμόρφωτος, δεν έχει εργασιακή εμπειρία και τη μετριότητά του την προβάλλει μέσα από την αγένεια που χαρακτηρίζει το φέρσιμό του και την εξεζητημένα ατημέλητη εμφάνισή του, που είναι ανάξια του αξιώματος του και τον κάνει να φαίνεται σαν φτωχός συγγενής δίπλα στους ηγέτες (όλων) των άλλων χωρών. Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς για να μάθει ποιος από τους δύο είναι πρόεδρος μιας μεγάλης χώρας με ισχυρή παρουσία στη διεθνή οικονομία, τις τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά και τον πολιτισμό και ποιος είναι πρωθυπουργός μιας χρεοκοπημένης χώρας που κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά και που την εγκαταλείπουν χιλιάδες από τους πιο δραστήριους και πιο μορφωμένους νέους της...

Όσο υπάρχουν άνθρωποι

Στη ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε, μερικές στιγμές που σε κάνουν να αισθάνεσαι την καλή πλευρά του ανθρώπινου χαρακτήρα, αξίζουν οπωσδήποτε ένα σχόλιο. Τη μέρα που ο τρομοκράτης του Μάντσεστερ τινάχτηκε στον αέρα για να σκοτώσει παιδάκια που παρακολουθούσαν μία συναυλία, λίγο πιο πέρα στο δρόμο ήταν το στέκι δύο άστεγων. Όλη η Αγγλία, αλλά και ξένα μέσα ενημέρωσης, μιλάνε για την αντίδρασή τους μετά την έκρηξη, καθώς έτρεξαν να βοηθήσουν τα αιμόφυρτα θύματα που ήταν πεσμένα γύρω από την αίθουσα συναυλιών, μέχρι να φτάσουν τα συνεργεία διάσωσης. Οι απόκληροι της κοινωνίας, αυτοί που η σκληρή πραγματικότητα που έχουμε διαμορφώσει στη ζωή μας έχει βάλει στο περιθώριο και καταδικάσει στην κοινωνική απομόνωση, έδειξαν μια μεγαλειώδη κοινωνική αλληλεγγύη και μια απίστευτη ανθρωπιά. Η αναπόφευκτη σύγκριση με τον ψυχοπαθή φανατικό που σκότωσε παιδιά, μας αφήνει πολλές ελπίδες ότι υπάρχει καλύτερο μέλλον για την ανθρωπότητα...