«...τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα, ουκ απράγμονα, αλλ' αχρείον νομίζομεν...»

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Οι απαράδεκτοι

Όσοι διαβάζουν τα άρθρα μου τα τελευταία δύο χρόνια νομίζω πως μπορούν με σιγουριά να πουν ότι δεν είμαι από αυτούς που εκφράζουν μια «αντιμνημονιακή» συνθηματολογία, ότι έχω εκφράσει επανειλημμένως την άποψη πως η χρεοκοπία δεν είναι αποδεκτή λύση, άρα η προσφυγή στη βοήθεια της Ευρώπης και του ΔΝΤ είναι αυτή τη στιγμή το μικρότερο από δύο κακά, ότι έχω επίσης εκφράσει την άποψη πως, εκτός από τις κυβερνήσεις και τα κάθε είδους λαμόγια, ευθύνη για τη χρεοκοπία και τον υπερδανεισμό έχουν κι εκατομμύρια Έλληνες πολίτες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο απομυζούσαν το δημόσιο, έκλεβαν την εφορία και υπερκατανάλωναν με λεφτά που δεν είχαν. Άρα κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει ότι  κατέχομαι από ...αντιπολιτευτική μανία κι ότι παριστάνω τον αντιμνημονιακό για να χτυπήσω την κυβέρνηση. Το αντίθετο μάλιστα, υπήρξαν αναγνώστες που θεώρησαν ότι η άποψή μου περί της αναγκαιότητας αποδοχής των σκληρών όρων που θέτουν αυτοί που μας δανείζουν για να γλιτώσουμε τη χρεοκοπία, είναι δείγμα φιλοκυβερνητικής στάσης. Έτσι είναι πάντα στην Ελλάδα, πρέπει οπωσδήποτε να είσαι φιλο- ή αντι- κάτι! Είναι δύσκολο να παραδεχτούμε ότι μπορεί κάποιος να υποστηρίζει κάτι επειδή απλώς πιστεύει ότι είναι σωστό!

Άλλο, όμως, να πιστεύεις ότι φταίνε και οι πολίτες για τα προβλήματα που έχουμε, ότι είναι αναγκαίο να υποστούν κι αυτοί θυσίες για να μειωθούν τα ελλείμματα κι ότι η κυβέρνηση δεν έχει μεγάλα περιθώρια ελιγμών κι άλλο να αποδέχεσαι χωρίς διαμαρτυρία τις τερατώδεις γκάφες και τις αλλοπρόσαλλες και σπασμωδικές ενέργειες μιας κυβέρνηση πολιτικάντηδων ανίκανων να διαχειριστούν την κρίση (για την οποία άλλωστε κι αυτοί φέρουν τεράστια ευθύνη) και πανικόβλητων στην προσπάθεια να σώσουν τις καρέκλες τους και το πολιτικό τους μέλλον.

Το τελευταίο τους κατόρθωμα, το τέλος επιτηδεύματος που επιβάλλουν και στον τελευταίο δυστυχή που έχει κάποια στιγμή βγάλει ένα δελτίο παροχής υπηρεσιών ακόμα κι αν δεν το χρησιμοποιεί, αγγίζει τα όρια του εγκλήματος. Είναι ίσως η μοναδική κυβέρνηση στην παγκόσμια ιστορία που βάζει φόρο στους ...ανέργους! Γιατί πολλοί απ' αυτούς που έχουν δελτίο παροχής υπηρεσιών και πρέπει να κόψουν το λαιμό τους για να βρίσκουν 500 ευρώ το χρόνο για το χαράτσι, είναι τώρα χωρίς δουλειά και δεν έχουν να φάνε. Ορισμένοι μάλιστα αναγκάστηκαν να θέσουν σε αδράνεια το δελτίο για να μπορέσουν να πάρουν το επίδομα ανεργίας όταν απολύθηκαν από τη δουλειά όπου εργάζονταν ως μισθωτοί, χάνοντας έτσι τη δυνατότητα να βρουν και μια δυο περιστασιακές δουλίτσες για να βγάλουν 200 ή 300 ευρώ χαρτζιλίκι μέσα στο χρόνο για να συμπληρώσουν το πενιχρό επίδομα ανεργίας, επειδή στο φοβερό μας κράτος χάνεις το επίδομα ανεργίας, ακόμα και αν έχεις δελτίο παροχής υπηρεσιών χωρίς να βγάλεις ούτε ένα ευρώ από αυτό!. Πρέπει να το θέσεις σε αδράνεια. Κι αφού το έθεσες σε αδράνεια, χάνοντας τη δυνατότητα να βγάλεις έστω μερικά εκατοστάρικα το χρόνο, σου τραβάνε κι από πάνω το χαράτσι του πεντακοσάρικου για να μάθεις! Προσθέστε και αυτούς που έχουν το δελτίο σε χρήση και βγάζουν (περιστασιακά) λιγότερα ακόμα κι από το επίδομα ανεργίας, γιατί δεν υπάρχουν δουλειές κι έχετε την εικόνα μιας μοναδικά ανάλγητης πολιτικής, που φορολογεί τους άπορους και τους άνεργους, όταν δεν συλλαμβάνει τους φοροφυγάδες (όχι με τεκμήρια φυσικά, γιατί τα τεκμήρια είναι άχρηστα και άδικα), δίνει 700 εκατομμύρια το χρόνο από κρατικά λεφτά στο συνταξιοδοτικό ταμείο της ΔΕΗ κι εξακολουθεί να δίνει 16 μισθούς στο προσωπικό της Βουλής, στο οποίο ανήκουν κι ένα σωρό γιοι, κόρες, ανίψια και άλλοι παρατρεχάμενοι της εξουσίας και των κομμάτων. Το μόνο που δεν φορολόγησαν ακόμα είναι οι πεθαμένοι και τα βρέφη!

Ε, όχι, λοιπόν κύριοι, ακόμα κι εμείς που πιστεύουμε ότι κάποιο μνημόνιο ήταν αναπόφευκτο και οι θυσίες απαραίτητες δεν σας δίνουμε συγχωροχάρτι για τέτοιες άθλιες ενέργειες. Έχετε την πλήρη περιφρόνησή μας.

Άβουλοι, αγνώμονες, αδέξιοι, αδιάβαστοι, αδιάντροποι, αδιαφανείς, αδιάφοροι, αδικαιολόγητοι, άδικοι, αδιόρθωτοι, αδίστακτοι, αδρανείς, αδύναμοι, αθεόφοβοι, ακαταίσχυντοι, ακατάλληλοι, ακατανόητοι, ακατάρτιστοι, ακατατόπιστοι, άκομψοι, αμελείς, αμεταμέλητοι, αμετανόητοι, αναίσθητοι, αναίσχυντοι, ανακόλουθοι, ανάλγητοι, αναξιοπρεπείς, ανάξιοι, ανεκδιήγητοι, ανελέητοι, ανενδοίαστοι, ανεπιθύμητοι, ανερυθρίαστοι, ανερμάτιστοι, ανεύθυνοι, ανήξεροι, ανίκανοι, ανιστόρητοι, ανόητοι, ανοικτίρμονες, ανοργάνωτοι, ανούσιοι, ανύπαρκτοι, ανυπόφοροι, ανώριμοι, απαθείς, απαράδεκτοι, απληροφόρητοι, άπονοι, απρεπείς, απρογραμμάτιστοι, απρόθυμοι, απροσάρμοστοι, απρόσεκτοι, ασεβείς, ασήμαντοι, ασταθείς, αστοιχείωτοι, άστοργοι, ασυγχώρητοι, ασύδοτοι, ασυλλόγιστοι, ασυμπαθείς, ασυνάρτητοι, ασυνείδητοι, ασυνεπείς, άσχετοι, ατάλαντοι, ατιμώρητοι, αφερέγγυοι, αχάριστοι.

Και σίγουρα όχι αδέκαστοι, ούτε άνεργοι, ούτε αδέκαροι!

Πάνος Φιλιππακόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου