«...τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα, ουκ απράγμονα, αλλ' αχρείον νομίζομεν...»

Σάββατο 9 Απριλίου 2016

Η σχιζοφρένεια ως στοιχείο πολιτικής

Αυτή η ιστορία με την υποκλοπή των συνομιλιών ανάμεσα στα στελέχη του ΔΝΤ  που βρίσκονταν στην Ελλάδα, είναι σίγουρο κατ' αρχάς ότι μας κάνει ρεζίλι διεθνώς και καταρρακώνει την αξιοπιστία μας. Αν δεν κάναμε εμείς την υποκλοπή, κάτι που μας κάνει εντελώς αναξιόπιστους για οποιονδήποτε συνομιλητή μας (πολύ περισσότερο αφού μετά δημοσιοποιήθηκε το περιεχόμενο της υποκλοπής), δεν σταθήκαμε ικανοί να προστατέψουμε από αυτόν που έκανε  την υποκλοπή μέσα στο έδαφός μας εκείνους που εμείς καλέσαμε και φιλοξενούσαμε. Πέρα όμως απ' αυτό, το εξωφρενικό με το χειρισμό της από την κυβέρνηση και τον τρόπο αναπαραγωγής των κυβερνητικών σχολίων από πολλά μέσα ενημέρωσης, είναι ότι δείχνει μία εντελώς σχιζοφρενική συμπεριφορά, που προφανώς δεν μπορεί να βοηθήσει την πετυχημένη κατάληξη οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης.

Ευτυχώς τελικά που οι διάλογοι δημοσιεύθηκαν, ώστε όσοι τουλάχιστον έχουμε πάει στο... δημοτικό και ξέρουμε να διαβάζουμε ελληνικά, μπορέσαμε να διαβάσουμε τί ακριβώς ειπώθηκε, για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Γιατί τελικά, τί είπε ο κ. Τόμσεν ότι πρέπει να επιτευχθεί κι εμείς αρχίσαμε να τον βρίζουμε ως εκβιαστή και δικό μας, αλλά και της... Μέρκελ; Ότι ο δανειστές πρέπει οπωσδήποτε να μειώσουν το ελληνικό χρέος κι ότι το ΔΝΤ δεν πιστεύει πως είναι ρεαλιστικό να μας ζητούν τόσο μεγάλο πλεόνασμα, αλλά πρέπει να δεχτούν να είναι αυτό σημαντικά μικρότερο. Κι αυτό είναι εκβιασμός της... Ελλάδας;!!! Έλεος δηλαδή, γιατί έχουμε χάσει πλέον κάθε μέτρο σ' αυτή τη χώρα! Τι διάβολο ζητάμε τόσο καιρό από τους δανειστές; Μείωση του χρέους και μείωση του απαιτούμενου πλεονάσματος δεν ζητάμε; Και μαθαίνουμε ότι τα μεγαλοστελέχη του ΔΝΤ συζητούν πώς θα μεθοδεύσουν την αποδοχή από τους Ευρωπαίους αυτών που εμείς ζητάμε κι αντί να βγάλουμε στεναγμό ανακούφισης, τα βρίζουμε κιόλας; Όσο γι' αυτά που είπε ο Τόμσεν περί συμφωνίας μπροστά στον κίνδυνο πιστωτικού γεγονότος, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από την ΑΛΗΘΕΙΑ γι' αυτό που έγινε πέρσι το καλοκαίρι. Αν δεν μας αρέσει η αλήθεια, αυτό είναι άλλο θέμα. Αυτό που έχει όμως σημασία, είναι ότι τελικά ζητάει από τους Ευρωπαίους για εμάς αυτό που ζητάμε κι εμείς.

Είναι καταπληκτικό το πώς μία κυβέρνηση που ανέβηκε στην εξουσία με ρεκόρ ψευδών και ανεφάρμοστων υποσχέσεων και επέδειξε ρεκόρ ανικανότητας στη διαπραγμάτευση με τους ξένους και στη διακυβέρνηση της χώρας, ψάχνει συνεχώς να βρει εχθρούς, πραγματικούς ή φανταστικούς, μερικές φορές αντιπολιτευόμενη ακόμα και τον... εαυτό της, ελπίζοντας προφανώς ότι οι Έλληνες είναι τόσο κορόιδα, που θα εξακολουθήσουν να πιστεύουν τις ψευτιές της. Τελικά θα μας πουν αν θέλουμε ή όχι μείωση του χρέους και μείωση των απαιτούμενων πλεονασμάτων; Κι αν ναι, γιατί βρίζουμε τον Τόμσεν που προσπαθεί να τα πετύχει; Και τί μας νοιάζει αν πιέσει ή ακόμα κι αν εκβιάσει τη Μέρκελ για να τα πετύχει; Είμαστε τελικά με τον... εαυτό μας ή όχι; Αλλά βέβαια, εδώ βρίζουμε τώρα τους ξένους για το PSI, που ήταν η μεγαλύτερη μείωση χρέους που έχει γίνει ποτέ στον κόσμο, επειδή λέει χάσανε λεφτά τα ασφαλιστικά ταμεία, οι ελληνικές τράπεζες και έλληνες μικροεπενδυτές, τη στιγμή που εμείς ζητούσαμε να διαγραφεί... όλο το χρέος, άρα να χάσουν ακόμα περισσότερο λεφτά τα ασφαλιστικά ταμεία, οι ελληνικές τράπεζες και έλληνες μικροεπενδυτές!!! Μάλλον ψυχοθεραπεία χρειαζόμαστε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου