Για πρώτη φορά ίσως μετά τη μεταπολίτευση πραγματοποιούνται εκλογές όπου η ελληνική πολιτική τάξη δεν αναδεικνύει ως στοιχείο αντιπαράθεσης τις όποιες διαφορές της σε ιδεολογία και πολιτική στρατηγική, αλλά έναν εξοργιστικό αμοραλισμό και μια μάχη χωρίς ηθική, χωρίς ιδεολογία, χωρίς συνέπεια, για τις καρέκλες της εξουσίας και μόνο. Αρκεί να δει κανείς, τώρα που ανακοινώθηκαν τα ψηφοδέλτια, πόσο ξεδιάντροπα ξεπεράστηκαν πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές και μετατράπηκαν τα κόμματα (ειδικά τα δύο μεγαλύτερα, αλλά όχι μόνο) σε ανεμομαζώματα γυρολόγων της πολιτικής, τηλεμαϊντανών και καιροσκόπων, για να αντιληφθεί πως δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα για μία συγκροτημένη πολιτική με συγκεκριμένο πρόγραμμα και στόχο την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Οι καρέκλες να είναι καλά, η πολιτική πελατεία να βολευτεί κι από εκεί και πέρα έχει ο Θεός! Αν βγούμε και από την κρίση (με τη βοήθεια της τύχης και των ξένων εταίρων μας) τόσο το καλύτερο, αν καταστραφεί η χώρα, τόσο το χειρότερο για τη χώρα!
Βεβαίως ευθύνη γι' αυτό έχει προφανώς και ο ελληνικός λαός, που δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ένα τσούρμο χωρίς αρχές και χωρίς ενημέρωση (ειδικά στην εποχή της μαζικής διάδοσης της πληροφορίας όπου ζούμε) που άγεται και φέρεται από τον κάθε τυχάρπαστο, αλλά υπεύθυνοι πολίτες, που κάνουν επιλογές για το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους. Και, όμως, τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά ακόμα περισσότερο στα χρόνια της κρίσης, μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων δεν έδειξαν τον ορθολογισμό και την υπευθυνότητα με την οποία υποτίθεται ότι κάνει ο καθένας επιλογές για το μέλλον του, αλλά ψήφιζαν με κριτήρια ποιος φαινόταν πιο συχνά στο τηλεοπτικό γυαλί, ποιος υποσχόταν τα περισσότερα, ακόμα κι όταν ήταν προφανώς ανεδαφικά, ποιος έβριζε περισσότερο αυτούς που θεωρούσαν υπεύθυνους για μέτρα που δεν τους άρεσαν, ποιος τους επέτρεπε να κάνουν παρανομίες σε βάρος των υπολοίπων, ποιος τους διόριζε παρακάμπτοντας την αξιοκρατία και άλλα τέτοια... ευγενή κριτήρια.
Φτάσαμε στο σημείο, όταν τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν στη μεταπολίτευση (αλλά και τα αντιπολιτευτικά κόμματα που στήριζαν κάθε παράλογο αίτημα), οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, όλοι αυτοί να στραφούν για σωτηρία σε ανερμάτιστους λαϊκιστές που υποστήριζαν ότι μπορούμε να... τη φέρουμε σε όλο τον κόσμο και να εκβιάσουμε την υπόλοιπη υφήλιο χωρίς την παραμικρή επίπτωση, σε εγκληματικά στοιχεία που ήταν γνωστό ότι υποστήριζαν τη ναζιστική ιδεολογία που αιματοκύλισε τον κόσμο (λες κι ο εγκληματίας που ζητάς να σε βοηθήσει, θα γίνει μετά ως εκ θαύματος... ηθικός και δεν θα σου κάτσει στο σβέρκο), σε τυχοδιώκτες που υποστήριζαν κάθε αρλούμπα που τους κατέβαινε στο κεφάλι και μπορούσε να είναι αρεστή στο πλήθος κλπ. Καμία απολύτως προσπάθεια για δημιουργία επιτέλους μιας συνεπούς πολιτικής δύναμης, με συνέπεια και ειρμό στο πρόγραμμά της, που θα βασιζόταν σε απλές αρχές που είναι απαραίτητες για την εύρυθμη λειτουργία μιας κοινωνίας, όπως η αξιοκρατία, η διαφάνεια, ο προγραμματισμός, η δίκαιη κατανομή των βαρών, η αποφυγή των ελλειμμάτων στην οικονομική διαχείριση κλπ.
Όταν οι πολιτικάντηδες βλέπουν τους ψηφοφόρους, ακόμα και σε τέτοιες κρίσιμες περιόδους, να επιλέγουν με τόσο αλλοπρόσαλλα κριτήρια, δεν θέλουν και πολύ για να βγάλουν στην επιφάνεια στην πιο έντονη μορφή του τον τυχοδιωκτισμό που ούτως ή άλλως τους διέκρινε τόσα χρόνια και να μαζέψουν ως υποψήφιους αυτούς που ανταποκρίνονται περισσότερο σ' αυτά τα αλλοπρόσαλλα κριτήρια. Ούτε έχουν κανένα πρόβλημα να στηλιτεύουν τώρα στους άλλους αυτά που οι ίδιοι έκαναν παλιότερα, με τα ίδια οικτρά αποτελέσματα. Μπορεί π.χ. την ευθύνη για τις πρόωρες εκλογές να την έχει τώρα ο Τσίπρας, αλλά ακριβώς τα ίδια έκανε ο Σαμαράς πριν απ' αυτόν και ακριβώς τα ίδια ο Παπανδρέου πριν από εκείνον, προκαλώντας πρόωρες εκλογές σε εποχές που η οικονομία χρειαζόταν ηρεμία για να ανακάμψει. Κι όταν ήρθαν στην εξουσία πήραν μέτρα χειρότερα από εκείνα που στηλίτευαν (όπως θα κάνει τώρα και ο Τσίπρας αν καταφέρει να έρθει στην εξουσία) και μόνο για το λόγο ότι η ζημιά που προκάλεσαν με τις πρόωρες εκλογές ήταν πολύ μεγάλη και δημιουργούσε πρόσθετες απαιτήσεις. Και μπορούμε να δούμε σε αντιδιαστολή τί γίνεται στις... κανονικές χώρες, εκεί που οι άνθρωποι σέβονται τον εαυτό τους, αναφέροντας το πρόσφατο παράδειγμα της Σουηδίας, όπου μετά την αποχώρηση ενός κόμματος από τη συγκυβέρνηση, υπήρξε συμφωνία με την αντιπολίτευση για τον προϋπολογισμό, ώστε να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές και να συνεχίσει να κυβερνά μία κυβέρνηση... μειοψηφίας! Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα εδώ, στη χώρα όπου κατέρρευσαν πλέον και η λογική, και οι ιδεολογίες κι όπου φτάσαμε στο σημείο ο -υποτίθεται- αριστερός Τσίπρας να επιβάλλει στο κόμμα του ως υποψήφια την κα Ραχήλ Μακρή από τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ! Ψήφους να πάρουμε κι απ' όπου να 'ναι!...
Βεβαίως ευθύνη γι' αυτό έχει προφανώς και ο ελληνικός λαός, που δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ένα τσούρμο χωρίς αρχές και χωρίς ενημέρωση (ειδικά στην εποχή της μαζικής διάδοσης της πληροφορίας όπου ζούμε) που άγεται και φέρεται από τον κάθε τυχάρπαστο, αλλά υπεύθυνοι πολίτες, που κάνουν επιλογές για το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους. Και, όμως, τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά ακόμα περισσότερο στα χρόνια της κρίσης, μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων δεν έδειξαν τον ορθολογισμό και την υπευθυνότητα με την οποία υποτίθεται ότι κάνει ο καθένας επιλογές για το μέλλον του, αλλά ψήφιζαν με κριτήρια ποιος φαινόταν πιο συχνά στο τηλεοπτικό γυαλί, ποιος υποσχόταν τα περισσότερα, ακόμα κι όταν ήταν προφανώς ανεδαφικά, ποιος έβριζε περισσότερο αυτούς που θεωρούσαν υπεύθυνους για μέτρα που δεν τους άρεσαν, ποιος τους επέτρεπε να κάνουν παρανομίες σε βάρος των υπολοίπων, ποιος τους διόριζε παρακάμπτοντας την αξιοκρατία και άλλα τέτοια... ευγενή κριτήρια.
Φτάσαμε στο σημείο, όταν τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν στη μεταπολίτευση (αλλά και τα αντιπολιτευτικά κόμματα που στήριζαν κάθε παράλογο αίτημα), οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, όλοι αυτοί να στραφούν για σωτηρία σε ανερμάτιστους λαϊκιστές που υποστήριζαν ότι μπορούμε να... τη φέρουμε σε όλο τον κόσμο και να εκβιάσουμε την υπόλοιπη υφήλιο χωρίς την παραμικρή επίπτωση, σε εγκληματικά στοιχεία που ήταν γνωστό ότι υποστήριζαν τη ναζιστική ιδεολογία που αιματοκύλισε τον κόσμο (λες κι ο εγκληματίας που ζητάς να σε βοηθήσει, θα γίνει μετά ως εκ θαύματος... ηθικός και δεν θα σου κάτσει στο σβέρκο), σε τυχοδιώκτες που υποστήριζαν κάθε αρλούμπα που τους κατέβαινε στο κεφάλι και μπορούσε να είναι αρεστή στο πλήθος κλπ. Καμία απολύτως προσπάθεια για δημιουργία επιτέλους μιας συνεπούς πολιτικής δύναμης, με συνέπεια και ειρμό στο πρόγραμμά της, που θα βασιζόταν σε απλές αρχές που είναι απαραίτητες για την εύρυθμη λειτουργία μιας κοινωνίας, όπως η αξιοκρατία, η διαφάνεια, ο προγραμματισμός, η δίκαιη κατανομή των βαρών, η αποφυγή των ελλειμμάτων στην οικονομική διαχείριση κλπ.
Όταν οι πολιτικάντηδες βλέπουν τους ψηφοφόρους, ακόμα και σε τέτοιες κρίσιμες περιόδους, να επιλέγουν με τόσο αλλοπρόσαλλα κριτήρια, δεν θέλουν και πολύ για να βγάλουν στην επιφάνεια στην πιο έντονη μορφή του τον τυχοδιωκτισμό που ούτως ή άλλως τους διέκρινε τόσα χρόνια και να μαζέψουν ως υποψήφιους αυτούς που ανταποκρίνονται περισσότερο σ' αυτά τα αλλοπρόσαλλα κριτήρια. Ούτε έχουν κανένα πρόβλημα να στηλιτεύουν τώρα στους άλλους αυτά που οι ίδιοι έκαναν παλιότερα, με τα ίδια οικτρά αποτελέσματα. Μπορεί π.χ. την ευθύνη για τις πρόωρες εκλογές να την έχει τώρα ο Τσίπρας, αλλά ακριβώς τα ίδια έκανε ο Σαμαράς πριν απ' αυτόν και ακριβώς τα ίδια ο Παπανδρέου πριν από εκείνον, προκαλώντας πρόωρες εκλογές σε εποχές που η οικονομία χρειαζόταν ηρεμία για να ανακάμψει. Κι όταν ήρθαν στην εξουσία πήραν μέτρα χειρότερα από εκείνα που στηλίτευαν (όπως θα κάνει τώρα και ο Τσίπρας αν καταφέρει να έρθει στην εξουσία) και μόνο για το λόγο ότι η ζημιά που προκάλεσαν με τις πρόωρες εκλογές ήταν πολύ μεγάλη και δημιουργούσε πρόσθετες απαιτήσεις. Και μπορούμε να δούμε σε αντιδιαστολή τί γίνεται στις... κανονικές χώρες, εκεί που οι άνθρωποι σέβονται τον εαυτό τους, αναφέροντας το πρόσφατο παράδειγμα της Σουηδίας, όπου μετά την αποχώρηση ενός κόμματος από τη συγκυβέρνηση, υπήρξε συμφωνία με την αντιπολίτευση για τον προϋπολογισμό, ώστε να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές και να συνεχίσει να κυβερνά μία κυβέρνηση... μειοψηφίας! Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα εδώ, στη χώρα όπου κατέρρευσαν πλέον και η λογική, και οι ιδεολογίες κι όπου φτάσαμε στο σημείο ο -υποτίθεται- αριστερός Τσίπρας να επιβάλλει στο κόμμα του ως υποψήφια την κα Ραχήλ Μακρή από τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ! Ψήφους να πάρουμε κι απ' όπου να 'ναι!...
