Από τότε που δημιουργήθηκε το ελληνικό κράτος, χαρακτηρίζεται από μία πελατειακή άσκηση πολιτικής με έντονο λαϊκισμό, με αποκορύφωμα φυσικά το γιγαντισμό του δημόσιου τομέα μετά τη μεταπολίτευση, ως μέσου εξυπηρέτησης ψηφοφόρων και «κολλητών». Όπως επίσης κι από ένα πολύ υψηλό επίπεδο διαφθοράς, που δίνει και στους πολίτες πρόσχημα για να παραβιάζουν όποτε μπορούν τους νόμους. Για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό το πελατειακό κράτος δεν θα υπήρχε χωρίς πελάτες, οπότε εξίσου σημαντική με την ευθύνη των πολιτικών είναι και η ευθύνη εκείνων από τους πολίτες που τους ψηφίζουν όχι γιατί τους θεωρούν ως τους πιο κατάλληλους για να κυβερνήσουν, αλλά γιατί περιμένουν από αυτούς κάθε είδους εξυπηρετήσεις ως αντιστάθμισμα. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν πολλοί Έλληνες που δεν ανήκουν σ' αυτήν την πελατεία, άνθρωποι που δουλεύουν, που πληρώνουν τους φόρους τους, που τηρούν τους νόμους, άνθρωποι που δραστηριοποιούνται σε μεγάλο βαθμό στον ιδιωτικό τομέα, αλλά κι ένα σεβαστό ποσοστό ευσυνείδητων υπαλλήλων του Δημοσίου, αυτοί που στην ουσία κρατούν το κράτος σε λειτουργία, κάνοντας και τη δουλειά των «πελατών», που δεν διακρίνονται πάντα για την εργατικότητά τους!
Όλοι αυτοί κάτι ψηφίζουν, κάποιον από όλους αυτούς -σημερινούς και χθεσινούς- που τόσα χρόνια μας κοροϊδεύουν τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, για να ασχοληθούν μόλις έρθουν στην εξουσία μόνο με τους πελάτες τους. Η ψήφος αυτών των πολιτών έχει συχνά ιδεολογικό υπόβαθρο, παρά το γεγονός ότι έχει αποδειχθεί πλέον πως το πρόβλημα της Ελλάδας πρώτα και κύρια δεν είναι ιδεολογικό, αλλά πρόβλημα ειλικρίνειας, διαφάνειας, τιμιότητας και αξιοκρατίας. Σε όλους αυτούς, λοιπόν, εύλογα θα μπορούσε κανείς να απευθύνει τα εξής ερωτήματα:
- Δεν έχετε βαρεθεί να ακούτε υποσχέσεις που έρχονται σε προφανή αντίφαση με την πραγματικότητα και είναι δεδομένο ότι δεν μπορούν να εκπληρωθούν;
- Δεν έχετε βαρεθεί να ακούτε επιχειρήματα που δεν βασίζονται καν στις πολιτικές πεποιθήσεις αυτών που τα εκφράζουν, αλλά απλώς πρέπει να είναι αντίθετα με αυτά που εκφράζουν «οι άλλοι»;
- Δεν έχετε βαρεθεί να βλέπετε την άσκηση αντιπολίτευσης ως μίας πλήρους άρνησης όσων κάνει η εκάστοτε κυβέρνηση, σε βαθμό πολλές φορές που αντιπολιτευόμενοι να έρχονται σε αντίθεση ακόμα και με πράγματα που έκαναν ή υποστήριζαν όταν ήταν στην κυβέρνηση;
- Δεν έχετε βαρεθεί να διαπιστώνετε καθημερινά ότι στο δημόσιο βίο, είτε πρόκειται για την πολιτική είτε για τις υπηρεσίες του κράτους, υπάρχει μια πλήρης αναξιοκρατία, μια πλήρης άρνηση ανάληψης ευθυνών και μία πλήρης ατιμωρησία ακόμα και για σοβαρότατες παραλείψεις ή παραπτώματα;
- Δεν έχετε βαρεθεί να βλέπετε τις ευκαιρίες γι' αυτήν την χώρα να χάνονται η μία μετά την άλλη, γιατί κάποιοι βολεμένοι τορπιλίζουν κάθε προσπάθεια ανάπτυξης και αλλαγών μόνο και μόνο για να μη χάσουν προνόμια που έχουν αποκτήσει σε βάρος όλων των υπολοίπων;
- Δεν έχετε βαρεθεί να πληρώνετε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές και να βλέπετε χιλιάδες άλλους να πλουτίζουν ουσιαστικά σε βάρος σας, αποφεύγοντας να εκπληρώσουν τις δικές τους υποχρεώσεις, με την δικαιολογία πάντα ότι πρέπει πρώτα να πληρώσουν κάποιοι «πολύ μεγάλοι», αν και οι δικές τους μικρές κλεψιές είναι τόσα εκατομμύρια που δημιουργούν πολύ μεγαλύτερα ελλείμματα από τις μεγάλες κλεψιές των λίγων;
- Δεν έχετε βαρεθεί να βλέπετε τη μόρφωση των παιδιών σας να υποβαθμίζεται συνεχώς, τα προγράμματα των σχολείων να καταρτίζονται με βάση όχι τις ανάγκες της εκπαίδευσης, αλλά την εξυπηρέτηση συντεχνιών, και τα πανεπιστήμια να έχουν καταντήσει πεδίο αντιπαράθεσης συμμοριών αντί να είναι χώροι ανάπτυξης προβληματισμού, νέων ιδεών και επιστημονικής γνώσης;
- Δεν έχετε βαρεθεί να ακούτε δικαιολογίες για την προστασία του περιβάλλοντος μόνο όταν πρόκειται να εμποδιστεί κάθε δραστηριότητα ή επένδυση που δεν βολεύει μερικούς, την ίδια στιγμή που το κράτος, οι υπηρεσίες του, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών έχουν γραμμένο το περιβάλλον στα παλιά τους τα παπούτσια και το καταστρέφουν καθημερινά;
Αν η απάντηση σ' αυτές στις ερωτήσεις και σε πολλές άλλες αντίστοιχες είναι θετική, μοιραία έρχεται στο προσκήνιο μια ακόμα ερώτηση:
- Όλοι εμείς που σκεφτόμαστε μ' αυτόν τον τρόπο, δεν είναι επιτέλους καιρός να παραμερίσουμε τις διαφωνίες μας και να προσπαθήσουμε μαζί να δημιουργήσουμε κάτι νέο που να καθαρίσει αυτή τη σήψη, η οποία δεν έχει σχέση με ιδεολογίες αλλά με ανθρώπους; Αφήνοντας για αργότερα την προβολή των όποιων ιδεολογικών μας διαφορών, όταν θα έχουμε δημιουργήσει μια πιο υγιή κοινωνία, όπου θα έχει νόημα η ύπαρξη ιδεολογικών διαφορών για την επίλυση πιο εξειδικευμένων θεμάτων.
Όλοι αυτοί κάτι ψηφίζουν, κάποιον από όλους αυτούς -σημερινούς και χθεσινούς- που τόσα χρόνια μας κοροϊδεύουν τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, για να ασχοληθούν μόλις έρθουν στην εξουσία μόνο με τους πελάτες τους. Η ψήφος αυτών των πολιτών έχει συχνά ιδεολογικό υπόβαθρο, παρά το γεγονός ότι έχει αποδειχθεί πλέον πως το πρόβλημα της Ελλάδας πρώτα και κύρια δεν είναι ιδεολογικό, αλλά πρόβλημα ειλικρίνειας, διαφάνειας, τιμιότητας και αξιοκρατίας. Σε όλους αυτούς, λοιπόν, εύλογα θα μπορούσε κανείς να απευθύνει τα εξής ερωτήματα:
- Δεν έχετε βαρεθεί να ακούτε υποσχέσεις που έρχονται σε προφανή αντίφαση με την πραγματικότητα και είναι δεδομένο ότι δεν μπορούν να εκπληρωθούν;
- Δεν έχετε βαρεθεί να ακούτε επιχειρήματα που δεν βασίζονται καν στις πολιτικές πεποιθήσεις αυτών που τα εκφράζουν, αλλά απλώς πρέπει να είναι αντίθετα με αυτά που εκφράζουν «οι άλλοι»;
- Δεν έχετε βαρεθεί να βλέπετε την άσκηση αντιπολίτευσης ως μίας πλήρους άρνησης όσων κάνει η εκάστοτε κυβέρνηση, σε βαθμό πολλές φορές που αντιπολιτευόμενοι να έρχονται σε αντίθεση ακόμα και με πράγματα που έκαναν ή υποστήριζαν όταν ήταν στην κυβέρνηση;
- Δεν έχετε βαρεθεί να διαπιστώνετε καθημερινά ότι στο δημόσιο βίο, είτε πρόκειται για την πολιτική είτε για τις υπηρεσίες του κράτους, υπάρχει μια πλήρης αναξιοκρατία, μια πλήρης άρνηση ανάληψης ευθυνών και μία πλήρης ατιμωρησία ακόμα και για σοβαρότατες παραλείψεις ή παραπτώματα;
- Δεν έχετε βαρεθεί να βλέπετε τις ευκαιρίες γι' αυτήν την χώρα να χάνονται η μία μετά την άλλη, γιατί κάποιοι βολεμένοι τορπιλίζουν κάθε προσπάθεια ανάπτυξης και αλλαγών μόνο και μόνο για να μη χάσουν προνόμια που έχουν αποκτήσει σε βάρος όλων των υπολοίπων;
- Δεν έχετε βαρεθεί να πληρώνετε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές και να βλέπετε χιλιάδες άλλους να πλουτίζουν ουσιαστικά σε βάρος σας, αποφεύγοντας να εκπληρώσουν τις δικές τους υποχρεώσεις, με την δικαιολογία πάντα ότι πρέπει πρώτα να πληρώσουν κάποιοι «πολύ μεγάλοι», αν και οι δικές τους μικρές κλεψιές είναι τόσα εκατομμύρια που δημιουργούν πολύ μεγαλύτερα ελλείμματα από τις μεγάλες κλεψιές των λίγων;
- Δεν έχετε βαρεθεί να βλέπετε τη μόρφωση των παιδιών σας να υποβαθμίζεται συνεχώς, τα προγράμματα των σχολείων να καταρτίζονται με βάση όχι τις ανάγκες της εκπαίδευσης, αλλά την εξυπηρέτηση συντεχνιών, και τα πανεπιστήμια να έχουν καταντήσει πεδίο αντιπαράθεσης συμμοριών αντί να είναι χώροι ανάπτυξης προβληματισμού, νέων ιδεών και επιστημονικής γνώσης;
- Δεν έχετε βαρεθεί να ακούτε δικαιολογίες για την προστασία του περιβάλλοντος μόνο όταν πρόκειται να εμποδιστεί κάθε δραστηριότητα ή επένδυση που δεν βολεύει μερικούς, την ίδια στιγμή που το κράτος, οι υπηρεσίες του, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών έχουν γραμμένο το περιβάλλον στα παλιά τους τα παπούτσια και το καταστρέφουν καθημερινά;
Αν η απάντηση σ' αυτές στις ερωτήσεις και σε πολλές άλλες αντίστοιχες είναι θετική, μοιραία έρχεται στο προσκήνιο μια ακόμα ερώτηση:
- Όλοι εμείς που σκεφτόμαστε μ' αυτόν τον τρόπο, δεν είναι επιτέλους καιρός να παραμερίσουμε τις διαφωνίες μας και να προσπαθήσουμε μαζί να δημιουργήσουμε κάτι νέο που να καθαρίσει αυτή τη σήψη, η οποία δεν έχει σχέση με ιδεολογίες αλλά με ανθρώπους; Αφήνοντας για αργότερα την προβολή των όποιων ιδεολογικών μας διαφορών, όταν θα έχουμε δημιουργήσει μια πιο υγιή κοινωνία, όπου θα έχει νόημα η ύπαρξη ιδεολογικών διαφορών για την επίλυση πιο εξειδικευμένων θεμάτων.
