Μας είχαν πρήξει με την Ουγγαρία οι ...βαρύμαγκες των «κοινωνικών αγώνων», δεξιόστροφοι ή αριστερόστροφοι, που δεν χάνουν ευκαιρία να μας τονίζουν ότι η μόνη λύση στα προβλήματά μας είναι να αγριέψουμε στους πιστωτές μας και τις περιβόητες «αγορές», να αρνηθούμε να πληρώσουμε τα χρέη μας, να γυρίσουμε στη δραχμή και να την υποτιμήσουμε για να γίνουμε ανταγωνιστικοί. «Να που κάποιοι τόλμησαν να πετάξουν έξω το ΔΝΤ», μας έλεγαν, «να που υπάρχουν τρόποι να βρεθούν λεφτά», εννοώντας την έκτακτη φορολογία που επέβαλε η ουγγρική κυβέρνηση στις τράπεζες, «να που υπάρχει λιγότερο επώδυνη και περισσότερο εθνικά υπερήφανη εναλλακτική λύση από τα μνημόνια και τις τρόικες».
Όλες οι αυταπάτες, βέβαια, τελειώνουν κάποια στιγμή και όλες οι βλακείες που κάνουν οι διάφορες κυβερνήσεις πληρώνονται μετά τοις μετρητοίς, από τους λαούς που αυτές κυβερνούν. Ξαφνικά η Ουγγαρία εξαφανίστηκε από τα επιχειρήματα όσων -από αφέλεια ή από σκοπιμότητα- προωθούν την ιδέα της άρνησης του χρέους και της αδιάλλακτης στάσης απέναντι στην ΕΕ και το ΔΝΤ. Γιατί στην Ουγγαρία «το έπαιξαν μάγκες» βέβαια, πέταξαν έξω το ΔΝΤ, έβαλαν φόρο στις τράπεζες, υποτίμησαν το νόμισμά τους, που δεν ήταν το «κακό ευρώ» για να τους καταδυναστεύει και όλα ήταν όμορφα κι ωραία, μέχρι που ήρθε η ώρα φυσικά να ξαναβγούν να δανειστούν. Γιατί δεν γίνεται στις μέρες μας να εξαλείψεις εντελώς την ανάγκη για δανεισμό, ακόμα κι αν είσαι η Γερμανία. Και από πού βγήκαν να δανειστούν, αφού έδιωξαν το ΔΝΤ; Από τις περίφημες «αγορές»!
Όπως ήταν επόμενο, οι «αγορές», που μπορεί κανείς να πει ότι θέλει εναντίον τους, αλλά το μόνο που δεν μπορεί να υποστηρίξει είναι ότι ελέγχονται από κορόιδα, είπαν στην Ουγγαρία «πηγαίνετε να παίξετε παραπέρα» και απαξίωσαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμά της για νέα δάνεια. Η δημοπρασία ομολόγων που έκανε η χώρα στο τέλος Δεκεμβρίου απέτυχε να καλύψει το ποσό που ζητούσαν οι Ούγγροι, ενώ το επιτόκιο εκτινάχθηκε κοντά στο 10%, νούμερο απαγορευτικό ακόμα και για να ...σκεφθείς να δανειστείς! Ταυτόχρονα βέβαια το νόμισμα της χώρας είχε αρχίσει να καταρρέει, η ισοτιμία του απέναντι στα διεθνή νομίσματα έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, κάτι που χειροτερεύει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, πολλαπλασιάζει το χρέος, εκτοξεύει τον πληθωρισμό κλπ. Η οικονομία βάλτωσε ακόμα χειρότερα, οι τράπεζες δεν είχαν λεφτά να δανείσουν σε επιχειρήσεις και ιδιώτες, η λιτότητα έγινε ακόμα πιο άγρια και η κυβέρνηση της Ουγγαρίας με την ουρά στα σκέλια ξαναγύρισε παρακαλώντας στο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για δάνεια που, αν τα πάρει, θα τα πάρει με πολύ χειρότερους όρους απ' ότι πριν την ηλιθιότητα που διέπραξε διακόπτοντας τη συνεργασία μαζί τους για λόγους πολιτικούς (βλέπετε, δυστυχώς, μερικές φορές οι λαοί αποδεικνύονται ιδιαίτερα αφελείς και πιστεύουν ότι νάναι, ακόμα και ότι «λεφτά υπάρχουν»!)
Αυτός που την πληρώνει βέβαια είναι ο ουγγρικός λαός. Ακόμα χειρότερα δε, η κυβέρνηση που τον οδήγησε στην καταστροφή άρχισε να ρέπει προς τον αυταρχισμό όταν είδε τη δημοτικότητά της να καταρρέει και, εκμεταλλευόμενη την τεράστια πλειοψηφία που είχε στο κοινοβούλιο, προώθησε αντιδημοκρατικές αλλαγές στο σύνταγμα και τη νομοθεσία που ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών μέσα κι έξω από τη χώρα. Βλέπετε, όλοι αυτοί οι «σωτήρες» που κατά καιρούς εμφανίζονται σε διάφορες χώρες με μεγαλόπνοα συνθήματα για «εθνική ανεξαρτησία», «μάχη κατά των μεγάλων συμφερόντων» κλπ., αλλά χωρίς προγράμματα ή με «προγράμματα» που πάνε κόντρα στην κοινή λογική και την πραγματικότητα που υπάρχει στην υφήλιο, με μόνο στόχο την κατάκτηση της εξουσίας, στρέφονται αναπόφευκτα σε αυταρχικές μεθόδους μόλις αποτύχουν οι ανοησίες που υποστηρίζουν και καταστρέψουν τις οικονομίες και τις κοινωνίες τους. Σκοτίστηκαν για το λαό και τα προβλήματά του. Καλύτερα να το θυμόμαστε αυτό, όταν ακούμε λεονταρισμούς και συνθήματα για άρνηση αποπληρωμής των χρεών. Και να ρωτάμε όσους υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή «μήπως ξέρεις την ισοτιμία του φιορινιού της Ουγγαρίας»;
Όλες οι αυταπάτες, βέβαια, τελειώνουν κάποια στιγμή και όλες οι βλακείες που κάνουν οι διάφορες κυβερνήσεις πληρώνονται μετά τοις μετρητοίς, από τους λαούς που αυτές κυβερνούν. Ξαφνικά η Ουγγαρία εξαφανίστηκε από τα επιχειρήματα όσων -από αφέλεια ή από σκοπιμότητα- προωθούν την ιδέα της άρνησης του χρέους και της αδιάλλακτης στάσης απέναντι στην ΕΕ και το ΔΝΤ. Γιατί στην Ουγγαρία «το έπαιξαν μάγκες» βέβαια, πέταξαν έξω το ΔΝΤ, έβαλαν φόρο στις τράπεζες, υποτίμησαν το νόμισμά τους, που δεν ήταν το «κακό ευρώ» για να τους καταδυναστεύει και όλα ήταν όμορφα κι ωραία, μέχρι που ήρθε η ώρα φυσικά να ξαναβγούν να δανειστούν. Γιατί δεν γίνεται στις μέρες μας να εξαλείψεις εντελώς την ανάγκη για δανεισμό, ακόμα κι αν είσαι η Γερμανία. Και από πού βγήκαν να δανειστούν, αφού έδιωξαν το ΔΝΤ; Από τις περίφημες «αγορές»!
Όπως ήταν επόμενο, οι «αγορές», που μπορεί κανείς να πει ότι θέλει εναντίον τους, αλλά το μόνο που δεν μπορεί να υποστηρίξει είναι ότι ελέγχονται από κορόιδα, είπαν στην Ουγγαρία «πηγαίνετε να παίξετε παραπέρα» και απαξίωσαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμά της για νέα δάνεια. Η δημοπρασία ομολόγων που έκανε η χώρα στο τέλος Δεκεμβρίου απέτυχε να καλύψει το ποσό που ζητούσαν οι Ούγγροι, ενώ το επιτόκιο εκτινάχθηκε κοντά στο 10%, νούμερο απαγορευτικό ακόμα και για να ...σκεφθείς να δανειστείς! Ταυτόχρονα βέβαια το νόμισμα της χώρας είχε αρχίσει να καταρρέει, η ισοτιμία του απέναντι στα διεθνή νομίσματα έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, κάτι που χειροτερεύει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, πολλαπλασιάζει το χρέος, εκτοξεύει τον πληθωρισμό κλπ. Η οικονομία βάλτωσε ακόμα χειρότερα, οι τράπεζες δεν είχαν λεφτά να δανείσουν σε επιχειρήσεις και ιδιώτες, η λιτότητα έγινε ακόμα πιο άγρια και η κυβέρνηση της Ουγγαρίας με την ουρά στα σκέλια ξαναγύρισε παρακαλώντας στο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για δάνεια που, αν τα πάρει, θα τα πάρει με πολύ χειρότερους όρους απ' ότι πριν την ηλιθιότητα που διέπραξε διακόπτοντας τη συνεργασία μαζί τους για λόγους πολιτικούς (βλέπετε, δυστυχώς, μερικές φορές οι λαοί αποδεικνύονται ιδιαίτερα αφελείς και πιστεύουν ότι νάναι, ακόμα και ότι «λεφτά υπάρχουν»!)
Αυτός που την πληρώνει βέβαια είναι ο ουγγρικός λαός. Ακόμα χειρότερα δε, η κυβέρνηση που τον οδήγησε στην καταστροφή άρχισε να ρέπει προς τον αυταρχισμό όταν είδε τη δημοτικότητά της να καταρρέει και, εκμεταλλευόμενη την τεράστια πλειοψηφία που είχε στο κοινοβούλιο, προώθησε αντιδημοκρατικές αλλαγές στο σύνταγμα και τη νομοθεσία που ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών μέσα κι έξω από τη χώρα. Βλέπετε, όλοι αυτοί οι «σωτήρες» που κατά καιρούς εμφανίζονται σε διάφορες χώρες με μεγαλόπνοα συνθήματα για «εθνική ανεξαρτησία», «μάχη κατά των μεγάλων συμφερόντων» κλπ., αλλά χωρίς προγράμματα ή με «προγράμματα» που πάνε κόντρα στην κοινή λογική και την πραγματικότητα που υπάρχει στην υφήλιο, με μόνο στόχο την κατάκτηση της εξουσίας, στρέφονται αναπόφευκτα σε αυταρχικές μεθόδους μόλις αποτύχουν οι ανοησίες που υποστηρίζουν και καταστρέψουν τις οικονομίες και τις κοινωνίες τους. Σκοτίστηκαν για το λαό και τα προβλήματά του. Καλύτερα να το θυμόμαστε αυτό, όταν ακούμε λεονταρισμούς και συνθήματα για άρνηση αποπληρωμής των χρεών. Και να ρωτάμε όσους υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή «μήπως ξέρεις την ισοτιμία του φιορινιού της Ουγγαρίας»;
