Το ποιος φταίει και ποιος δεν φταίει, ποιος φταίει περισσότερο και ποιος λιγότερο για την ουσιαστική χρεοκοπία της Ελλάδας και τα όσα περνάμε σήμερα για να εξασφαλίζουμε κάθε τόσο τη ...δόση μας, είναι ένα θέμα που θα συζητιέται για πολλά χρόνια και αμφιβάλλω αν θα μπορέσουμε ποτέ να καταλήξουμε σ' ένα κοινό συμπέρασμα γι' αυτό. Πέρα, όμως, από την απόδοση ευθυνών σε όσους πήραν και εφάρμοσαν αποφάσεις, εδώ και στο εξωτερικό, επηρεάζοντας άμεσα την πορεία της Ελλάδας προς και μετά τη χρεοκοπία, έχει ενδιαφέρον να κοιτάμε και το πώς περνάει η ενημέρωση γι' αυτό το θέμα στον κόσμο και τί μπορεί να κρύβεται πίσω από τα όσα λέγονται και γράφονται. Γιατί το ότι δεν είναι όλα αθώα και αντικειμενικά είναι σίγουρο, όπως είναι σίγουρο το ότι απ' όλη αυτή την κρίση στην Ελλάδα και τις επιπτώσεις της στην Ευρώπη, κάποιοι επωφελούνται ή προσπαθούν να επωφεληθούν.
Ξεκινώντας, λοιπόν, από τις πιο «αθώες» και πιο προβλέψιμες αιτίες των ελλείψεων και στρεβλώσεων στην πληροφόρηση, μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί, ότι ορισμένες από τις υπερβολές και τις προσπάθειες δημιουργίας κλίματος πανικού προέρχονταν από διαρροές μέσα από την ίδια την κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να περάσει με όσο το δυνατό λιγότερες αντιδράσεις εξαιρετικά δυσάρεστα μέτρα. Δεν είναι κάτι νέο, αυτό το κάνουν όλες οι κυβερνήσεις, στην Ελλάδα ακόμα περισσότερο, λόγω της ανικανότητάς τους να ασκήσουν πολιτική με οποιαδήποτε άλλη μέθοδο πέρα από την κουτοπονηριά και την προχειρότητα. Εδώ, όμως, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά και στο παιχνίδι μπήκαν κι άλλοι, στην Ελλάδα και το εξωτερικό (γιατί τα όσα διακυβεύονται είναι πολύ πιο σοβαρά από τη χρεοκοπία μιας από τις λιγότερο σημαντικές οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη μιζέρια ενός πολύ μικρού ποσοστού του πληθυσμού της, των 11 εκατομμυρίων Ελλήνων).
Κατ' αρχάς, για να ξεκινήσουμε από την Ελλάδα, υπάρχουν αυτοί που επιδιώκουν, για εντελώς διαφορετικούς λόγους την απόλυτη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία μας και την έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι μόνο το ΚΚΕ, που άλλωστε έχει ξεκαθαρίσει από την αρχή τί επιδιώκει, γι' αυτό και είναι εύκολο να μη παρασυρθεί κανείς από τις ανεφάρμοστες και ανεύθυνες ψευτοεπαναστατικές κορώνες του. Υπάρχουν και άλλοι πολιτικοί που, φανερά ή στα μουλωχτά, επιδιώκουν αποδέσμευση από το ευρώ και χρεοκοπία, ελπίζοντας ότι από το χάος στην Ελλάδα και την εξαθλίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων θα επωφεληθούν πολιτικά και θα μαζέψουν περισσότερες ψήφους (έχοντας αυτοί εξασφαλίσει το επαγγελματικό τους μέλλον και τα προς το ζην, από την συμμετοχή τους στην πολιτική, που θα τους φέρνει πάντα σε προνομιούχο θέση σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό). Υπάρχουν, όμως, και τα μεγάλα ή μικρά λαμόγια κάθε είδους, που έχουν δημιουργήσει «καβάτζες», κυρίως με λεφτά στο εξωτερικό, ελπίζοντας ότι θα αγοράσουν στην Ελλάδα μισοτιμής (ή και ακόμα φτηνότερα) περιουσίες και επιχειρήσεις, ή θα απαλλαγούν από τεράστια χρέη που δημιούργησαν με τις απάτες τους.
Κοιτάξτε, όμως, τί γίνεται και στο εξωτερικό. Μας έχουν πρήξει κάποια μέσα ενημέρωσης εδώ, με δημοσιεύματα που προεξοφλούν τη χρεοκοπία και την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, αλλά ακόμα και την πλήρη διάλυση της ευρωζώνης και την κατάρρευση του ευρώ, που επιτίθενται στην ίδια την ύπαρξη του ευρώ ως πηγής όλων των κακών, που ασκούν κριτική σε οτιδήποτε έγινε ή δεν έγινε τις τελευταίες δεκαετίες από την ΕΕ. Και από πού παρακαλώ προέρχονται, όχι όλα μεν αλλά τα περισσότερα από αυτά τα δημοσιεύματα; Από την Αγγλία και την Αμερική, από αυτούς δηλαδή που εξαρχής είχαν κάθε συμφέρον να μην υπάρχει το ευρώ και που επιθυμούσαν μία Ευρώπη χωρίς πολιτική και οικονομική ένωση, αλλά απλώς με μια χαλαρή συνθήκη ελεύθερου εμπορίου. Και, για να το πάμε ακόμα πιο πέρα, από αυτούς που φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την παγκόσμια οικονομική κρίση, καθώς είναι εκείνοι που ευνοούν την σύγχρονη πανούκλα της οικονομίας, τις χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες που αρκούνται στην κερδοσκοπία μέσα από την ανακύκλωση των κεφαλαίων, σε βάρος της επένδυσής τους στην παραγωγή. Χίλια μύρια μπορούμε να προσάψουμε στη Μέρκελ και τη Γερμανία, τουλάχιστον όμως είναι μία χώρα που παράγει προϊόντα και τα εξάγει, δημιουργώντας εργασία και εισόδημα για τους πολίτες της, σε αντίθεση π.χ. με την Αγγλία, που βασίζει σε μεγάλο βαθμό την οικονομία της στη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία (γι' αυτό και αρνείται κάθε προσπάθεια φορολόγησής της). Όταν βλέπουμε καταστροφολογικά δημοσιεύματα από τον αγγλικό Τύπο, λοιπόν, που ούτως ή άλλως βλέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ σαν κάποια ...θανατηφόρα αρρώστια, μάλλον πρέπει να μη δίνουμε την ίδια σημασία που θα δίναμε σε κάποιους που συμμετέχουν και πιστεύουν στην ευρωπαϊκή ενοποίηση, ως μοναδικού τρόπου για να μην είναι η Ευρώπη καρπαζοεισπράκτορας των μεγάλων δυνάμεων (τωρινών και μελλοντικών).
Ξεκινώντας, λοιπόν, από τις πιο «αθώες» και πιο προβλέψιμες αιτίες των ελλείψεων και στρεβλώσεων στην πληροφόρηση, μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί, ότι ορισμένες από τις υπερβολές και τις προσπάθειες δημιουργίας κλίματος πανικού προέρχονταν από διαρροές μέσα από την ίδια την κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να περάσει με όσο το δυνατό λιγότερες αντιδράσεις εξαιρετικά δυσάρεστα μέτρα. Δεν είναι κάτι νέο, αυτό το κάνουν όλες οι κυβερνήσεις, στην Ελλάδα ακόμα περισσότερο, λόγω της ανικανότητάς τους να ασκήσουν πολιτική με οποιαδήποτε άλλη μέθοδο πέρα από την κουτοπονηριά και την προχειρότητα. Εδώ, όμως, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά και στο παιχνίδι μπήκαν κι άλλοι, στην Ελλάδα και το εξωτερικό (γιατί τα όσα διακυβεύονται είναι πολύ πιο σοβαρά από τη χρεοκοπία μιας από τις λιγότερο σημαντικές οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη μιζέρια ενός πολύ μικρού ποσοστού του πληθυσμού της, των 11 εκατομμυρίων Ελλήνων).
Κατ' αρχάς, για να ξεκινήσουμε από την Ελλάδα, υπάρχουν αυτοί που επιδιώκουν, για εντελώς διαφορετικούς λόγους την απόλυτη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία μας και την έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι μόνο το ΚΚΕ, που άλλωστε έχει ξεκαθαρίσει από την αρχή τί επιδιώκει, γι' αυτό και είναι εύκολο να μη παρασυρθεί κανείς από τις ανεφάρμοστες και ανεύθυνες ψευτοεπαναστατικές κορώνες του. Υπάρχουν και άλλοι πολιτικοί που, φανερά ή στα μουλωχτά, επιδιώκουν αποδέσμευση από το ευρώ και χρεοκοπία, ελπίζοντας ότι από το χάος στην Ελλάδα και την εξαθλίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων θα επωφεληθούν πολιτικά και θα μαζέψουν περισσότερες ψήφους (έχοντας αυτοί εξασφαλίσει το επαγγελματικό τους μέλλον και τα προς το ζην, από την συμμετοχή τους στην πολιτική, που θα τους φέρνει πάντα σε προνομιούχο θέση σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό). Υπάρχουν, όμως, και τα μεγάλα ή μικρά λαμόγια κάθε είδους, που έχουν δημιουργήσει «καβάτζες», κυρίως με λεφτά στο εξωτερικό, ελπίζοντας ότι θα αγοράσουν στην Ελλάδα μισοτιμής (ή και ακόμα φτηνότερα) περιουσίες και επιχειρήσεις, ή θα απαλλαγούν από τεράστια χρέη που δημιούργησαν με τις απάτες τους.
Κοιτάξτε, όμως, τί γίνεται και στο εξωτερικό. Μας έχουν πρήξει κάποια μέσα ενημέρωσης εδώ, με δημοσιεύματα που προεξοφλούν τη χρεοκοπία και την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, αλλά ακόμα και την πλήρη διάλυση της ευρωζώνης και την κατάρρευση του ευρώ, που επιτίθενται στην ίδια την ύπαρξη του ευρώ ως πηγής όλων των κακών, που ασκούν κριτική σε οτιδήποτε έγινε ή δεν έγινε τις τελευταίες δεκαετίες από την ΕΕ. Και από πού παρακαλώ προέρχονται, όχι όλα μεν αλλά τα περισσότερα από αυτά τα δημοσιεύματα; Από την Αγγλία και την Αμερική, από αυτούς δηλαδή που εξαρχής είχαν κάθε συμφέρον να μην υπάρχει το ευρώ και που επιθυμούσαν μία Ευρώπη χωρίς πολιτική και οικονομική ένωση, αλλά απλώς με μια χαλαρή συνθήκη ελεύθερου εμπορίου. Και, για να το πάμε ακόμα πιο πέρα, από αυτούς που φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την παγκόσμια οικονομική κρίση, καθώς είναι εκείνοι που ευνοούν την σύγχρονη πανούκλα της οικονομίας, τις χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες που αρκούνται στην κερδοσκοπία μέσα από την ανακύκλωση των κεφαλαίων, σε βάρος της επένδυσής τους στην παραγωγή. Χίλια μύρια μπορούμε να προσάψουμε στη Μέρκελ και τη Γερμανία, τουλάχιστον όμως είναι μία χώρα που παράγει προϊόντα και τα εξάγει, δημιουργώντας εργασία και εισόδημα για τους πολίτες της, σε αντίθεση π.χ. με την Αγγλία, που βασίζει σε μεγάλο βαθμό την οικονομία της στη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία (γι' αυτό και αρνείται κάθε προσπάθεια φορολόγησής της). Όταν βλέπουμε καταστροφολογικά δημοσιεύματα από τον αγγλικό Τύπο, λοιπόν, που ούτως ή άλλως βλέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ σαν κάποια ...θανατηφόρα αρρώστια, μάλλον πρέπει να μη δίνουμε την ίδια σημασία που θα δίναμε σε κάποιους που συμμετέχουν και πιστεύουν στην ευρωπαϊκή ενοποίηση, ως μοναδικού τρόπου για να μην είναι η Ευρώπη καρπαζοεισπράκτορας των μεγάλων δυνάμεων (τωρινών και μελλοντικών).
