Γραικυλισμός

Όσοι υποστηρίζουν ότι εκτός από την ανικανότητα, την αδιαφορία και τη διαφθορά όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, για τη χρεοκοπία της Ελλάδας ευθύνεται και ο εγωισμός των ανθρώπων της, που τοποθετεί τα συμφέροντα του καθενός, ακόμα και τα δευτερεύοντα, πάνω από το κοινό καλό, έχουν δυστυχώς αρκετά επιχειρήματα για να το υποστηρίξουν. Και η ελληνική καθημερινότητα τους προσφέρει κάθε τόσο και καινούργια.

Ένα -κατά τη γνώμη μου ανατριχιαστικό- γεγονός που συνέβη την περασμένη εβδομάδα, δείχνει ότι Εφιάλτες εξακολουθούν να υπάρχουν δυστυχώς σ' αυτή τη χώρα, όπως υπήρχαν σε όλη τη διάρκεια των ιστορίας της, χιλιάδες χρόνια τώρα. Το γεγονός προέρχεται από το χώρο του ποδοσφαίρου, που μπορεί να βρίσκεται στη συνείδηση όλων μας στον πάτο της λίστας των προτεραιοτήτων μας αυτή την εποχή, αλλά ακριβώς γι' αυτό δείχνει πού μπορεί να φτάσει ο γραικυλισμός μερικών ακόμα και για τα δευτερεύοντα ατομικά συμφέροντα που ανέφερα παραπάνω. Και ακριβώς επειδή δεν έχει καμία σχέση με τη χρεοκοπία της Ελλάδας και τα οικονομικά μεγέθη, που αυτή την εποχή δημιουργούν έντονες αντιθέσεις και δεν επιτρέπουν ψύχραιμο διάλογο ώστε να βγάζει κανείς εύκολα συμπεράσματα, αυτό το γεγονός αποτελεί ένα στοιχείο που πρέπει να μας προβληματίσει, γιατί μπορεί να αξιολογηθεί με ψυχραιμία και να αποδοκιμαστεί με απόλυτο τρόπο.

Όπως είναι γνωστό, το σκάνδαλο που ξέσπασε πρόσφατα στο χώρο του ποδοσφαίρου με τις συνομιλίες που καταγράφηκαν και απέδειξαν τη διαφθορά ορισμένων παραγόντων του χώρου, οδήγησε τα αρμόδια όργανα στην επιβολή κυρώσεων σε ορισμένες ομάδες, μεταξύ των οποίων και ο Ολυμπιακός Βόλου. Ομάδα την οποία, σημειωτέον, αντιμετωπίζω με συμπάθεια, λόγω της τακτικής παρουσίας μου επί 3 δεκαετίες σχεδόν στη Μαγνησία για διακοπές, της υποστήριξής της από γείτονες και φίλους εκεί, αλλά και της πεποίθησής μου ότι είναι υγιές φαινόμενο η ισχυροποίηση επαρχιακών ομάδων σε όλα τα σπορ, σε σημείο που να κερδίζουν ακόμα και τίτλους, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη. Καλώς ή κακώς, όμως (δεν θα μπω σ' αυτό το διάλογο, γιατί πρέπει να γνωρίζει κανείς απ' έξω τους κανονισμούς και τους νόμους για να βγάλει συμπέρασμα) η ομάδα υποβιβάστηκε 3 κατηγορίες, γιατί ο (πραγματικός) ιδιοκτήτης της ήταν ένας εκ των πρωταγωνιστών του σκανδάλου που αποκαλύφθηκε.

Η νέα διοίκηση της ομάδας εξάντλησε, όπως είχε δικαίωμα αλλά και όπως όφειλε, κάθε μέσο και κάθε δυνατότητα ένστασης και διαμαρτυρίας που είχε στη διάθεσή της για να αποδείξει πως αυτός ο υποβιβασμός είναι άδικος. Ανάμεσα σ' αυτά ήταν και η αποστολή επιστολής στην παγκόσμια ομοσπονδία, όπου ανέφερε ότι αυτός ο υποβιβασμός έγινε με πολιτική επέμβαση, κάτι που απαγορεύεται σύμφωνα με τους κανονισμούς. Ως εδώ όλα καλά, κάθε κατηγορούμενος έχει το δικαίωμα χρήσης όλων των επιχειρημάτων που διαθέτει για την υπεράσπισή του και προσφυγής σε όλα τα αρμόδια όργανα, ελληνικά και διεθνή.

Αυτό που είναι ανατριχιαστικό, όμως, είναι ότι η διοίκηση της ομάδας κοινοποίησε την επιστολή και στις ομοσπονδίες της Κροατίας και του Ισραήλ, βασικούς αντιπάλους της εθνικής μας ομάδας στα προκριματικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος!!! Σε αυτούς, δηλαδή, που έχουν έννομο συμφέρον, αν η Ελλάδα παρέβη τους κανονισμούς τιμωρώντας υπερβολικά μια ελληνική ομάδα λόγω πολιτικής παρέμβασης, να ζητήσουν τον αποκλεισμό της εθνικής μας ομάδας προς όφελός τους!

Δεν τους έφτασε δηλαδή η προσπάθεια προσφυγής στη διεθνή ομοσπονδία για να δικαιωθούν, αλλά επιδιώκουν ταυτόχρονα να «ανοίξουν τα μάτια» των αντιπάλων μας για να προκαλέσουν ζημιά στην εθνική ομάδα. Στην ομάδα που δεν έχει σχέση με το άθλιο ελληνικό πρωτάθλημα και τις κομπίνες του, αλλά απαρτίζεται από τους καλύτερους Έλληνες αθλητές, σε όποια ομάδα και όποια χώρα κι αν αγωνίζονται, και εκπροσωπεί τη χώρα και όλους εμάς στο διεθνές αθλητικό στερέωμα. Και αποφασίζουν να εκδικηθούν την ίδια τους τη χώρα, επειδή πιστεύουν ότι αδικήθηκαν από μια περιστασιακή ηγεσία, προτρέποντας στην ουσία τους ξένους αντιπάλους μας να πλήξουν έναν εθνικό μας θεσμό, που εκπροσωπεί όλους μας, συμπεριλαμβάνοντάς και τον εαυτό τους, τους φιλάθλους της ομάδας τους και την πόλη τους, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε με την εκάστοτε κυβέρνηση, που έρχεται και παρέρχεται! Κατάπτυστοι και άξιοι απόλυτης περιφρόνησης είναι. Σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Αλλά εδώ είναι Ελλάδα...

Πάνος Φιλιππακόπουλος

Αυτοδιοίκητο ή ασυνάρτητο;

Το βασικότερο «όπλο» όλων των αναπτυγμένων χωρών του πλανήτη είναι η παιδεία και οι επιδόσεις τους στις επιστήμες και την τεχνολογία. Ακόμα και σ' αυτές που υπάρχουν παράπονα για προβλήματα στην εκπαίδευση, οφείλονται στο γεγονός ότι έχουν βάλει πολύ ψηλά τον πήχη και συγκρίνονται -αναπόφευκτα- με τους καλύτερους. Το γεγονός ότι χιλιάδες Έλληνες πηγαίνουν για σπουδές σ' αυτές τις χώρες, παρά το ότι στα ελληνικά ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εισάγεται μεγαλύτερο ποσοστό των αποφοίτων λυκείου σε σχέση με εκείνες, αποδεικνύει τη διαφορά που υπάρχει και που την αντιλαμβάνονται κι ίδιοι οι Έλληνες. Όπως και σ' ένα σωρό άλλα πράγματα, όμως, αν αφήσει κανείς στην άκρη το λαϊκισμό που κυριαρχεί στην παιδεία περισσότερο ίσως απ' οποιονδήποτε άλλο τομέα της κοινωνικής ζωής στην Ελλάδα, διαπιστώνει ότι οι ευθύνες πρέπει να καταλογιστούν προς όλες τις κατευθύνσεις και όχι μόνο στην ανικανότητα και την αδιαφορία των κυβερνήσεων. Φυσικά την πρώτη (και μεγαλύτερη) ευθύνη την έχουν αυτοί που κυβερνούν τη χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά (όλοι, χωρίς εξαίρεση), αφού αυτοί νομοθετούν, αυτοί κυβερνούν κι αυτοί είναι υπεύθυνοι για την τήρηση των νόμων, αλλά από εκεί και πέρα, πρέπει να αποδίδουμε τα του καίσαρος των καίσαρι.

Όσοι έχουν ζήσει την κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια, δεκαετίες τώρα, δεν χρειάζεται ν' ακούσουν τα κανάλια ή να διαβάσουν της εφημερίδες για να πειστούν ότι μέσα σ' αυτά κυριαρχεί ο κομματοκρατία και η αναξιοκρατία. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο όπου οι υποψήφιοι για τις πρυτανικές αρχές εκλέγονται με διαφορετικά ψηφοδέλτια, υποστηριζόμενα από τα ...κόμματα! Κι όλα αυτά σε αγαστή σύμπνοια με τις κομματικές νεολαίες, στις οποίες όμως δεν βλέπουμε να δραστηριοποιούνται οι καλύτεροι φοιτητές (που κατά τεκμήριο ενδιαφέρονται και περισσότερο για τη βελτίωση των πανεπιστημίων), αλλά κατά κανόνα οι μετριότητες, ακόμα και «αιώνιοι φοιτητές», σε βαθμό που να έχουμε δει μέχρι και ...τριαντάρηδες να βρίσκονται στα συμβούλια των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων.

Και δεν χρειάζεται καμία λαϊκίστικη φωνή για να πείσει οποιονδήποτε στην Ελλάδα ότι τα συνθήματα στους «αγώνες» της «ακαδημαϊκής κοινότητας», (δηλαδή μιας μικρής μερίδας φοιτητών και διδακτικού προσωπικού που δραστηριοποιούνται στις κομματοκρατούμενες παρατάξεις) διαστρεβλώνουν εξοργιστικά την πραγματικότητα. Με αποκορύφωμα το περίφημο άσυλο, το οποίο έχουν καταργήσει οι ίδιοι με τον πιο προκλητικό τρόπο. Γιατί το άσυλο προστατεύει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών κι αυτό είναι κάτι που θα υποστηριζόταν  από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, αλλά η ελεύθερη διακίνηση ιδεών έχει πεθάνει στα ελληνικά πανεπιστήμια εδώ και χρόνια, χάρη σ' αυτούς που κραυγάζουν για τη ...διατήρησή του.

Όταν ο κάθε τσόγλανος μπουκάρει σε μία αίθουσα διδασκαλίας και διακόπτει με τσαμπουκά το μάθημα, επειδή έτσι γουστάρει ή επειδή αποφάσισε ότι θέλει εκείνη τη στιγμή να χρησιμοποιήσει την αίθουσα (την οποία εμείς πληρώνουμε για να σπουδάζουν τα παιδιά μας) αυτή είναι μια θρασύτατη κατάργηση του ασύλου, η οποία γίνεται συνεχώς στην Ελλάδα, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός. Κι όταν οι οργανωμένοι τραμπούκοι κάποιων παρατάξεων διακόπτουν με τη χρήση βίας κάποια ομιλία ή άλλη εκδήλωση μέσα στο Πανεπιστήμιο επειδή δεν συμφωνούν ιδεολογικά με τους οργανωτές της, αυτή είναι μια φασιστική πράξη που τους εξομοιώνει με τους μελανοχίτωνες του μεσοπολέμου και αποτελεί την πιο καραμπινάτη παραβίαση την ιδέας του πανεπιστημιακού ασύλου, που θα έπρεπε να ισοδυναμεί με ποινικό αδίκημα σε μια δημοκρατική κοινωνία (πολύ περισσότερο σε μια κοινωνία που κατοχυρώνει με ...νόμο το άσυλο!!!) Αλλά κι αυτό γίνεται συνεχώς και δεν φαίνεται να ανησυχεί κανένα από τους υπερασπιστές του ασύλου, που προφανώς το εννοούν ως προστασία αυτών που αποθηκεύουν μολότοφ μέσα στις εγκαταστάσεις των πανεπιστημίων για να μη μπορεί να τα κατάσχει η αστυνομία ή εκείνων που πουλάνε πειρατικό λογισμικό στους συμφοιτητές τους (γιατί κι αυτό γίνεται κατά κόρον μέσα στα πανεπιστήμια, προστατευόμενο φυσικά από το «άσυλο»).

Όσο για τους πανεπιστημιακούς δασκάλους, που κόπτονται (και σωστά) για το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, ποτέ δεν είδα να διαμαρτύρονται ή να παίρνουν μέτρα εναντίον κάποιων ανίκανων και ανεπαρκών συναδέλφων τους, που είτε δεν θέλουν, δεν ενδιαφέρονται, δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους, είτε θεωρούν πως η θέση του καθηγητή είναι ένα μέσο για να βγάζουν τα απωθημένα τους εναντίον των φοιτητών, ώστε να αισθάνονται σπουδαίοι. Πριν 30 περίπου χρόνια πήρα πτυχίο από το πολυτεχνείο περνώντας ως τελευταίο μάθημα τη ...Φυσική του πρώτου έτους, στην οποία είχα κοπεί κάμποσες φορές, όπως και δεκάδες άλλοι συνάδελφοι, και περίμενα να ...αλλάξει ο καθηγητής για να περάσω. Πώς είναι δυνατόν ένας φοιτητής που έχει περάσει όλα τα μαθήματα μιας σχολής, να μη μπορεί να περάσει ένα βασικό μάθημα του πρώτου έτους, στο οποίο μάλιστα βασίζονται πολλά απ' αυτά που πέρασε μετά;! Δεν έχει τεράστια ευθύνη ο καθηγητής; Και το «αυτοδιοίκητο» πανεπιστήμιο τί κάνει για να τον βάλει στη θέση του; Τριάντα χρόνια αργότερα, ο γιος μου πήρε φέτος πτυχίο από το πανεπιστήμιο (και μάλιστα με «λίαν καλώς», άρα δεν ήταν «τουρίστας» που περνούσε με πεντάρια τα μαθήματα όταν τον λυπόταν ο καθηγητής!) περνώντας ως τελευταίο μάθημα, ένα μάθημα του πρώτου έτους, στο οποίο είχε ήδη κοπεί 5 φορές! Με απόσταση 30 χρόνων, με δύο εντελώς διαφορετικά συστήματα, με καθηγητική έδρα ή με «τμήμα», με παντοδυναμία των τακτικών καθηγητών ή με συμμετοχή των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων στη διοίκηση των πανεπιστημίων, η αυθαιρεσία κάποιων καθηγητών απέναντι σε όσους δεν έχουν κομματική προστασία εξακολουθεί να υπάρχει, χωρίς το «αυτοδιοίκητο πανεπιστήμιο» να κάνει τίποτα για να την καταπολεμήσει. Ε, να με συγχωρείτε, αλλά ως φορολογούμενος -και μάλιστα άνεργος- που πληρώνει όλο αυτό το αίσχος, δεν δέχομαι να πληρώνω άλλο γι' αυτό το καφενείο...

Πάνος Φιλιππακόπουλος